Czujniki fotoelektryczne dzielą się na odbiciowe i czujniki typu bariera. W czujnikach odbiciowych jest użyta fotodioda odbiciowa, która jest jednocześnie nadajnikiem i odbiornikiem odbitego od obiektu światła. Czujnik fotoelektryczny typu bariera to fotokomórka składająca się z nadajnika jako źródła światła i czujnika (odbiornika) - najczęściej fotodioda lub fototranzystor. Przerwanie toru świetlnego wyzwala na odbiorniku impuls, który może zostać wykorzystany do dalszego przetworzenia (licznika, przekaźnika). Stosuje się, między innymi, źródła światła o długości fali 660nm (światło widzialne czerwone) lub diody podczerwieni o długości 880-940nm w zakresie podczerwieni. Światło podczerwone osiąga dłuższy zasięg, a także jest niewidoczne dla ludzkiego oka. Zaletą widzialnego światła jest łatwiejsza regulacja układu czujnika - łatwiejsze naprowadzenie nadajnika na odbiornik. Do szczególnie precyzyjnych zastosowań i większych zasięgów stosowane są diody laserowe. Dla małych odległości (małego zasięgu) i małych obiektów stosowane są jeszcze czujniki szczelinowe, w których najczęściej użyty jest transoptor szczelinowy. |